Sarhoş

Uzun zaman vardı böyle hoş, huzurlu olmamışım. İşin kötüsü öyle çok zaman geçmiş unutmuşum, fark edememişim. Stres sarhoşluğunda normalleştiğimi ve herkesleştiğimi düşünürken bunu far etmem iyi mi oldu ondan da emin değilim açıkçası... Şuan çok mutluyum, huzurluyum ama en ufak bi fırtına da yerle bir olmaktan korkuyorum. Şu yazıya başlamadan bunun da farkında değildim hâlbuki... Güzel hayaller kuruyorum. Onlarla uyuyorum. Gerçekleşecekleri zamanları bekliyorum belki de zaman çabucak geçsin diye bu kadar çok uyuyorum, bilmiyorum. Yerde yatıyorum. Tavan ne kadar uzaksa hayaller o kadar net zira Leylayım, Mecnunsunuz Dönüyor başım, çok hoşsunuz ...

Melodi

Ben içimdeki kız çocuğunu çok büyütmüşüm
Aynı yaşta, aynı saflıkta kalmış ama bu zamana kadar benimle gelmiş benimle yaşamış. İlgi çekebilmek için olur olmaz dışarı çıkmış bende bunu fark edemeyince adımı "kendimi tanımıyorum" koymuşum. Bunu daha yeni keşfediyor olmam utancımın Everest'i.

Zararın neresinden dönülürse kâr
Ben nasıl dönerim bilmiyorum. Hansel ile Gretel çok zekilermiş. Ben onu düşünemedim...

diye bitirdi Ekin günlüğünün son sayfasını. Bir daha yazmak istemiyordu. Uzun süre o kağıt kokusunu duymak istememesinin bir nedeni yoktu, sadece istemiyordu. Hayatında bir değişik istiyordu belki de bu yüzden o günlüğün son sayfası bugün dolmuş ve bitmişti.

İçimdeki boşluğu yazmam için bile bir sebep yok dedi annesinin kuzusu. Bir şeyleri bitirmek kendine getirir sanmıştı ama olmadı.