Uzun süredir affetmiyormuşum, sorun buymuş
bünye kin tutmaya alışkın olmayınca anakartı bloke etmiş
İnsanlar bu kadar sessiz ölürlerken, yaşayanlar matemini ve sorgusunu bu kadar sessiz yaşarken ses çıkaranların katillerin olması benim kaldırabileceğim bir şey değil Napolyon
Beni buradan al
Dayanılmayacak hale gelen toplumumuz, kendimiz uyuşukluklarımızın arasında yatağımdan usulca kayıyorum. Dünya kalmıyor gözümde. Ufak ufak kayboluyorum. Dünya bile dayanamıyorken kendine, kendini fırlatıvermişken boşluğa, bu çığlıklar içinde ölüyorum. Farkında bile değilsiniz. Bunların hepsi yalan. Hepsi yalan. Farkında değilsiniz. Farkında olmak dayanılmaz acıymış Napolyon. Dayanamıyorum
Her gün onlarca insan ölüyor. Kimi kalp krizinden, kimi kalbine yediği bir kurşundan kimiyse kalp kırıklığından. Yaşatamayıp yaşayanlarında üstüne toprak atıldığı şu günlerde başka gezegenlerde hayat arıyoruz Napolyon. Boşuna. Oraya gitsekte yaşayamayacağız Napolyon. Öldürmek için canlı arar olduk
İçimizdeki kini tutamıyoruz artık. Dünyayı bi akıl hastanesine çevirdik, doktorumuz yok.
Tedavi ararken doktorun olmadığını ffark etmem zaman almadı. Ellerim uyuşurken yaşamak için hala çabam vardı. Güzel günlerimizmiş...
Aklımı yitirdim Napolyon. Ve bu kıç kadar dünya hala çekilir bir yer değil. Delirmek mutluluktu hani? Hani dünya bize güzeldi? Yine kandırmışlar Napolyon. Sende bende yalnız öleceğiz. Yan yana olacağız, savaşacağız ama kime vuracağımızı bilmeyeceğiz. Katilimizi tanımayacağız Napolyon
"Eskiden birbirimizi sevmenin yeşil gevrek bi tadı vardı"
Kaybettik biz, hep birlikte beraberce kaybettik
İnsanlık onurumuzu, saygımızı, gülüşlerimizi, sevişmelerimizi kaybettik
Birlikte yaptığımız tek şey olsa dahi 6 milyar nefes alan olarak bunu bile fark etmedik
elimizden uçup kiremit rengi bulutlara karıştı iyiliğimiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Benimle düşünmeye çalıştığın için teşekkür ederim