Duraklar

Hiç bir şey yapmak istemediğiniz, bütün planlarınızı, gelen aramaları, içinizdeki sesi susturmak istediğiniz duraklar var hayatlarımızda
Oradayım
orada bile beklemeye vaktim yok
İçim yoruldu artık
boğazım acıyıncaya kadar ağlamak, güneşli günler gelinceye kadar uyumak istiyorum
Aylardır ilk defa istediğim saatte kalktım dün
yetmedi
içmeye ihtiyacım var
o kadar standart ve olması gereken düzeyde bissürü şey yapıyorum ki uçları özledim
Dibine kadar içmeyi, uykum olmasa bile yatmayı, tavanı izlemeyi

İç sesimin bu kadar robotik konuşmadığı zamanları özledim
farklı bir şeyler olmalı artık
acı istemiyorum
mutluluğun ucunu unuttum
güveninde

artık bir sabaha 'acaba iyiler mi?' diye düşünmeden ve alarmsız kalkmak istiyorum

hiç kimse beni beklemesin

Vücudum bile error verir oldu
plan program beni kesmiyo
elimden gelse ben kesicem onları


Az kaldı (mı?)

S.O.S. - Eksik Şarkı

Tespit

Şu feyrinin deterjan reklamlarında bile bulaşıklar kadınlara kitliyolar ve biz bunun farkında olmuyoruz ya.... Allah bizi cinsiyetçilikle belamızı vermiş haberimiz yok

Olmaz Olasıca Şubat

içim öyle pis ki
Yarın alınacak eğlenceli bir intikamım olduğu halde üstelik
belki o yüzdendir
Hayır aslında o insanı o kadar umursamıyorum bile
neyim var ki acaba
keşke şu ayı yaşamadan atlasak
benim çok işime gelirdi doğrusu...

Çocukluğumdan sonrasını hatırlamayı sevmediğimi fark ettim
Eskiden ya çok küçüktüm ya da şimdiyi yaşıyoruz
arası yok
benim 12 yaşım hiç olmamış
Sanki 15. yaş gününde ilk görüşte aşkı bulan ben değildim :D
Çok garip bunun illa ki bi açıklaması vardır
aradaki aklımın gidip gelişi hep o bocalamadan, hep o dönemle ilgiliymiş gibi

Hayatın hep işaretlerle dolu olduğuna inandım
hep bu konu da kimselerin bilmediği takıntılarım, iç mesajlarım veya kaygılarım oldu artık ne derseniz işte
Hiç bi zaman iyi olmadılar
kötü kaygılarım da sonuç zaten belliydi
iyi takıntılarımsa hep beni yanılttı

Hayatımın olumlu anahtarlarını görememe gibi bir lanetim var galiba

İnsanlar ne garip
yani insan psikolojisi
böyle üstünden milyon gün geçen ufacık bir kavgayı, sosyal hayatta onca şey başaran büyük insanlar çaresizce gün gelip o an için ağlıyor, haykırıyo...

geçmemiş anılar olmasa diyorum bazen sonra vazgeçiyorum
onlar bizi biz yaptığı klişesine girmek istemiyorum ama duygusal yaralar da bize ait

Yaralar
içinizde Bukre'yi okuyanınız vardır mutlaka
insanının içini kusturtan bir kitap
duygusal açıdan

İnsanların doğuştan mazoşist olduğunu da söylemiş miydim?

A'normal'in mi Adresi?

http://www.bloglovin.com/blog/5700997

Ben eski yazılar unutuldu gitti derken böyle bir şey buldum
benim yerime saklamışlar, okutmuşlar ama o adresi kapattığım için girizgahlarından sonrası yok



Neyse neyse o da yeter...

Yalnız ben adresi sildikten sonra başka biri almış dikkat edin

Bari bir şey yazsaymış!
Aslında gözlüklü fotoğrafını koymamasına bile razıydım...

'AT' Kafası

Az önce kendimi çok tebrik ettim
çok önce burayı ilk açarken yazdıklarımdan pişman olurum diye ödüm kopardı
Çok eskidendi ama o zaman şuan fenomen dediğimiz insanlarla buralarda yorumlaşırdık
kaç kere değiştirdim bu siteyi
burayı değiştirmek nasıl hissettiğimdi esasen ama şuan ki halim ne renk olur bilmiyorum

ne diyordum? Pişmanlık
olmadım
buna daha veletken yazdığım şeyleri silmek gibi bi salaklık yapmış olmam sebep olabilir
niye sildiysem?
keşke saklasaymışım
unutuyorum çünkü

fark ettim de tanıdığım, okuduğum kimse okunma kaygısı taşımamış şimdiye kadar
bu çok güzel
aramızda çok iyiler vardı
ve sonunda geri döndüler
ama çoğumuz eksik

herkesin başından çok olay geçti
ve sanırım hala kimse farkına varamadı
yaşamak çok kıymetli
senin yaşaman başkası için çok kıymetli
nefes almak çok güzel

hiç bilmiyorum bu kadar depresif hissederken nasıl böyle şeyler yazıp, düşünebiliyorum?
bunun tıpta bir adı olmalı


hep bi yönetmenle evlenmek istedim yani eğer öyle bir şey yaparsam dikkatli biri olsun dedim
psikiyatr da olabilirmiş onu fark ettim
Kadınlar onları yakın çekim izleyen erkekler istemezler mi?
benim bildiğim bu iki meslekte de bu olmalı

hep söylediklerinde tii'ye alıp gülerim doğrularmış insan kırmaktan ne kadar kaçınırsa kendini cam parçacıklarıyla doldururmuş
bitmeye yaklaştım
umursamaz oldum
ama onu da yanlış oldum insanları hala çok dinleyip kendimi umursamıyorum

yazmadığım bir günlüğüm, çalışmadığım bir textim, geçemediğim derslerim ve artık idare etmekte çok zorlandığım insanlar var hayatımda
sizde öyle değildir umarım


Not: En çokta yazmayı bitirince yanıp sönen çizgiyi özlemişim